Eppo Doeve werkte vooral in opdracht en kwam in zijn schaarse vrije tijd weinig toe aan het maken van ‘vrij werk’. Het is juist bij zijn vrije werk, ook wel ‘doedels’ genoemd, dat we kunnen zien wat Doeve zelf graag tekende, zonder vooropgezet plan maar gewoon voor z’n plezier.
Een enkele keer baseert Doeve zich op de werkelijkheid om hem heen en registreert hij bijvoorbeeld vogels in de natuur of mensen in een café. Meestal echter gebruikt hij zijn fantasie en laat hij een denkbeeldige wereld ontstaan vol dramatische tegenstellingen. Keurige mensen gekleed in historische of exotische kostuums naast boosaardiger types; oude rimpelige mannen naast jonge blote vrouwen. Vaak is er sprake van een erotische of seksuele lading.
Technisch gezien zijn de tekeningen zowel eenvoudig van lijn als tot in detail uitgewerkt, waarbij Doeve een voorkeur heeft voor perspectivisch lastig weer te geven poses. Figuren zijn vaak liggend, van achteren, opzij of ondersteboven getekend. Was dit wellicht een uitdaging voor het vakmanschap van de tekenaar? Of kunnen we hierin een weergave zien van een wereld die zich niet zomaar, van de buitenkant, laat vastleggen? Maar waar juist, door mensen in een onalledaagse compositie weer te geven, iets van de complexiteit van het leven kan worden verbeeld.
Harriet Stroomberg is kunsthistorica en zag in het IISG en Persmuseum enkele duizenden tekeningen van Doeve. Bovenstaande creaties koos zij uit een verzameling van honderden vrije werken. Voor meer vrij werk van Doeve klik hier.
